Aortik ark cerrahisi son yıllarda geçmiş yıllara oranla çok daha düşük mortalite ve morbidite ile yapılabilir hale gelmiştir. Greft interpozisyonunun uygulandığı konvansiyonel açık cerrahi onarım, kesin tedavi şekli olarak düşünülmekle birlikte, özellikle yüksek riskli hastalarda, hala yüksek cerrahi morbidite ve mortalite oranlarına sahiptir. Aort patolojilerinin endovasküler onarımı, birçok aort patolojisi için daha az invazif bir tedavi seçeneğidir. Endoprotez uygulaması, aort arkı tutulumu durumunda kısıtlanabilir çünkü, endogreftin yeterli proksimal ve distal fiksasyonu ve anevrizmanın dışlanabilmesi için, arkus damar ağızlarından biri ya da birkaçının kapatılması gerekebilir. Debranching baypas uygulamaları, yeterli uzunlukta proksimal ve distal tutunma bölgesi yaratmak amacıyla yapılmaktadır. Sonuçta aortik kros klempten, kardiyopulmoner baypastan veya sirkülatuvar arrestten kaçınarak, konvansiyonel işlemin invazifliğini minimalize etmek, özellikle yüksek riskli hastalarda morbidite ve mortalitenin en aza indirilmesi amaçlanır. Bu yazıda kompleks aortik ark patolojilerinde hibrid girişimlerin endikasyonları, uygulama teknikleri, erken ve orta dönem sonuçları tartışıldı. Ayrıca bu konudaki klinik deneyimlerimiz anlatıldı.

Keywords : Anevrizma, diseksiyon/mortalite; sirkülatuvar arrest; endolüminal onarım