Çalışma planı: Mart 1998 - Eylül 2012 tarihleri arasında kliniğimizde kalp nakli uygulanan 172 hasta (135 erkek, 37 kadın; ort. yaş 39.7±14.6 yıl; dağılım 5-65 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastalar greft iskemi süresinin 200 dakika ve üzeri olması (group 1) ya da 200 dakikanın altında olmasına (group 2) göre iki gruba ayrıldı. Donör iskemi süresi ile mortalite arasındaki muhtemel ilişki erken, orta ve geç takip dönemlerinde değerlendirildi.

Bulgular: Ortalama donör yaşı ve takip süresi sırasıyla 29.9±11.8 yıl ve 1295.0±1249.1 gün idi. Ortalama genel donör iskemi süresi 181.7±61.2 dk. olmakla birlikte, bu süre grup 1’de 244.0±36.9 dk., grup 2’de 139.0±30.1 dk. idi. Grup 1’de daha yüksek ameliyat sırası mortalite oranları saptanmasına rağmen (p=0.048), iki çalışma grubu arasında ameliyat sonrası mortalite açısından istatistiksel anlamlı bir fark saptanmadı. Çalışma gruplarının her biri donör yaşına göre (≤25 yıl, 26-39 yıl ve ≥40 yıl), altı alt gruba ayrıldı ve bu alt çalışma grupları arasında genel mortalite oranları açısından istatistiksel anlamlı bir farka rastlanmadı (p=0.307).

Sonuç: Miyokard koruması ve ameliyat sırası tedavi işlemlerdeki ilerlemeler, kalp nakli yapılan hastalarda sağkalım oranlarını artırmaktadır. Tek başına donör iskemi süresine kıyasla, donör kalp koruması, ameliyat teknikleri ve alıcıların ameliyat öncesi durumunun kalp nakli sonrası mortalite üzerine daha önemli risk faktörü olduğu düşünülmektedir.