Akut respiratuar distres sendromu (ARDS) ilk olarak 35 yıl önce Ashbaugh ve arkadaşları tarafından tarif edilmiştir. Her iki akciğeride içine alan nonkardiyojenik özellikteki diffüz infiltrasyonla karakterize, oksijen tedavisine cevap vermeyen akut solunum yetmezliği sendromudur. Klinik olarak taflipne, dispne ve siyanozla karakterizedir. Görülme sıklığı 3-8/100,000 olmasına karşılık, mortalite %40-90 arasındadır. Patofizyolojide alveolo-kapiller membran harabiyetine bağlı nonkardiyojenik akciğer ödemi gelişmesi söz konusudur. Günümüzde ARDS patofizyolojisinin tedavi edilmesi mümkün olmadığından tedavi, semptomatik ve destekleyici olmaktan ilerigidemez. Hayat kurtarıcı olan ventilatör tedavisinde en popüler olanlar akciğer koruyucu ventilasyon, permisif hiperkapni, yüksek PEEP, pron pozisyonudur. Ekstrakorporyal yaşam desteği, yüksek frekanslı ventilasyon, likit ventilasyon ve farmakolojik tedavistandart tedaviye girmemekle beraber bazı araştırmalarda, klinik sonuç üzerine umut vaat ettiği gösterilmiştir. Bu hastalığın patogenezine ve özellikle sistemik inflamatuar cevap sendromuna odaklanan çalışmalar mortalite ve morbidite oranlarının düşmesineneden olacaktır.

Keywords : Akut respiratuar distres sendromu, akut akciğer hasarı