Amaç: Atriyoventriküler kanal defektlerinin geleneksel tek ve çift yama onarım teknikleri kompleks olduğundan, 1999 yılında ventriküler septal defektin direkt sütür ile primer olarak kapatıldığı modifiye bir tek yama tekniği tanımlanmıştır. Bu çalışmada, bu modifiye tek yama ve klasik çift yama tekniği ile ameliyat edilen olguların verileri karşılaştırıldı.

Çalışma planı: Çalışmaya atriyoventriküler kanal defekti tanısıyla total tamir yapılan 45 olgu (30 kız, 15 erkek; ort. yaş 9.4±5.0 ay) alındı. İki ayrı ekip tarafından ameliyat edilmek üzere olgular iki gruba randomize edildi. Grup I klasik çift yama tekniği uygulanan 31 olgudan, grup II ise Avustralya yöntemi adı verilen modifiye tek yama tekniği ile ameliyat edilen 14 olgudan oluşuyordu. Başta ameliyat sırasındaki değişkenler olmak üzere, sol ventrikül ve atriyoventriküler kapak fonksiyonları ile sol ventrikül çıkım yolu darlıklarını değerlendiren ekokardiyografik veriler karşılaştırıldı.

Bulgular: Olguların ortalama kilosu 6.8±1.7 kg idi. Ameliyat değişkenleri dikkate alındığında iki grup arasında anlamlı fark vardı. Ortalama kros-klemp süresi grup I’de 104.4±4.19 dakika iken, grup II’de 78.6±6.1 dakika bulundu (p<0.001). Kardiyopulmoner bypass süresi grup I’de ortalama 123.9±5.2 dakika iken, grup II’de 95.5±3.59 dakikaydı (p<0.001). Erken mortalite sekiz olguda (%18) görüldü. İki grup arasında erken mortalite açısından anlamlı fark yoktu. Ortalama 21 aylık takip döneminde grup I’de üç, grup II’de bir olgu olmak üzere toplam dört olgu kaybedildi. Geç dönem ekokardiyografik değerlendirmede iki grup arasında mitral ve triküspid kapak fonksiyonları açısından anlamlı fark bulunmadı.

Sonuç: Modifiye tek yama tekniği, onarımı oldukça basitleştirmekte ve sol ventrikül çıkım yolu darlığına ve kapaklarda yetmezliğe yol açmadan kros-klemp ve kardiyopulmoner bypass sürelerini anlamlı oranda kısaltmaktadır.

Keywords : Ekokardiyografi; kalp septal defekti/cerrahi/ yöntem; kalp kapağı/cerrahi; bebek; mitral kapak yetmezliği; triküspid kapak yetmezliği