Çalışma planı: Ocak 2005 - Aralık 2013 tarihleri arasında aort koarktasyonu onarımı yapılan 106 hasta (61 erkek, 45 kız; ort. yaş 2.0±3.7 yıl; dağılım 2 gün-16 yıl) çalışmaya dahil edildi. Hastalar yaş gruplarına göre dörde ayrıldı: yenidoğan (n=36, %34), infant (n=42, %39.6), 1-5 yıl (n=13, %12.2) ve >5 yıl (n=15, %14.2). Hastalara 122 cerrahi işlem uygulandı. Hastalar orta derece vücut soğutulmasını takiben (34-35 °C) sol posterolateral torakotomi yoluyla dördüncü kaburgalar arası aralıktan yapılan kesi ile ameliyat edildi.

Bulgular: Ortalama takip süresi 34±11 ay (dağılım 1-64 ay) idi. Hastaların %45.9’una uç uca anastomoz, %26.2’sine uzatılmış uç uca anastomoz, %22.1’ine yama ile plasti ve %5.7’sine greft interpozisyonu uygulandı. Takipte 16 hastada (%15.1) rekoarktasyon gelişti. Rekoarktasyon gelişen bütün hastalar altı aydan küçüktü. Rekoarktasyon yenidoğan yaş grubunda istatistiksel olarak anlamlı idi (%27.8’e karşın %7.5, p<0.05). Yenidoğan döneminde gelişen rekoarktasyonlara cerrahi, sonraki dönemde gelişenlere önce balon anjiyoplasti, sonra cerrahi uygulandı. Yirmi hasta (%18.8) erken ameliyat sonrası dönemde kaybedildi.

Sonuç: Yaş gruplarına göre cerrahi teknikler kıyaslandığında; uzatılmış uç uca anastomozun yenidoğan döneminde; uç uca anastomozun ise diğer yaş gruplarında daha yüksek oranda tercih edildiği görüldü. Rekoarktasyon ve mortalite oranları yenidoğan döneminde cerrahi uygulanan hastalarda daha yüksekti.