GİRİŞ

Bu çalışmada, izole kobay akciğerinin uzun süreli korunmasında 4 ayrı solüsyonun değeri araştırıldı.

MATERYAL METOD

Çalışma 4 gruptan oluşan toplam 28 adet kobay üzerinde yapıldı. İzole akciğerler, pulmoner arter yoluyla ve sabit basınç ile koruyucu solüsyonla perfüze edildi ve aynı solüsyon içerisinde + 4°C de 12 saat korundu. I.Grupta (No:7) Wisconsin Üniversitesi solüsyonu (UW), II.Grupta (No:7) St. Thomas II solüsyonu, III. Grupta (No:7) UW+Pentoxifilin solüsyonu, IV. Grup (No:7) St. Thomas+Pentoxifilin solüsyonu kullanıldı. Perfüzyon öncesinde ve 1., 3., 6., 12. saatlerde biyopsi alındı. Biyopsi materyellerinden adenozin trifosfat (ATP), adenozin mono fosfat (AMP) ve adenozin difosfat (ADP) tayinleri yapıldı. Total enerji şarj oranı hesaplandı.

SONUÇ

Sonuç olarak UW solüsyonunun St. Thomas II solüsyonuna üstün olduğu (p<0.05), St. Thomas II solüsyonuna 5-nükleotidaz inhibitörü olan Pentoxifilin eklenmesinin 3. ve 6. saatlerde St. Thomas II solüsyonuna üstünlük sağladığı (p<0.05), uzun süreli korumada üstünlüğü olmadığı (p>0.05) UW solüsyonuna Pentoxifilin eklenmesinin ek üstünlük sağlamadığı (p>0.05) tespit edildi.