Aortik anulusun dar olduğu olgularda hemodinamik ihtiyaçlara cevap veremeyecek ölçüde küçük bir protezin replasmanı önemli ventriküloaortik basınç gradientine neden olmakta, sol ventrikül disfonksiyonu, hemoliz ve mortalitesi artmış bir reoperasyon gereği ortaya çıkabilmektedir. Bu gradienti ortadan kaldırmak üzere hastanın fizik yapısı ve aktivitesiyle orantılı, daha büyük bir protezin replasmanında ciddi hemodinamik, hemorajik ve iskemik komplikasyonlar görülebilmektedir. Aort kökünün çeşitli yama teknikleriyle genişletilmesi çözüm açısından sıkça başvurulan yöntemlerdir; ancak yama materyali konusundaki tartışmalar halen süregelmektedir. Manüplasyonunun kolaylığı, nonprozif, nontrombojenik oluşu, sütür hattından, iğne deliklerinden kanamanın, jet akımla ilgili hemolizin sentetik yamalara göre daha az görülmesi ve ucuzluğu, perikardın önemli avantajlarındandır. Perikardla aort kökü genişletilmelerinde, diğer lokalizasyonlardaki kullanımından daha nadir de olsa anevrizma, rüptür veya benzeri komplikasyonlar görülebilmektedir.

Şubat-Haziran 1994 tarihleri arasında aort kökünün genişletildiği 4 AVR,3 AVR+ MVR, toplam 7 olguda (4’ü erkek, ortalama yaş 32.8) alternatif bir yama meteryali olarak çift katlı perikardial yamayı kullandık. Mortalite görülmedi,yamaya bağlı herhangi bir komplikasyonla karılaşmadır. Postoperatif 1. ayda yapılan ekokardiografik incelemede duvarın genişletildiği bölgede aortanın silüetinin normal olduğu görüldü. Perikardın çift kat olarak kullanılmasının kanamaya kontrol avantajını daha da artırdığını, uzun dönemde rastlanabilen anevrima ve rüptür riskini de ortadan kaldıracağını düşünüyoruz.