Çalışma planı: Ocak 2017 - Temmuz 2022 tarihleri arasında konvansiyonel (n=116) ve robot yardımlı (n=158) minimal invaziv direkt koroner arter baypas greftleme yapılan toplam 274 hasta (246 erkek, 28 kadın; ort. yaş: 57.0±9.6 yıl; dağılım, 33-81 yıl) retrospektif olarak incelendi. Çalışmanın birincil sonuç ölçümü, median sternotomiye dönüş ve ikincil sonuç ölçümleri ameliyat mortalitesi, yoğun bakımda kalış süresi ve hastanede kalış süresi idi.

Bulgular: Median sternotomiye dönüş 26 (%9.5) hastada gerekti. En sık dönüş nedeni sol ön inen koroner arterin intramiyokardiyal olması idi (%27.0). Ameliyat öncesi ve ameliyat sırası özellikler arasında yalnızca yaş sternotomiye dönüşün istatistiksel olarak anlamlı risk faktörüydü (olasılık oranı=1.06, p=0.01). Tüm kohortta bir hastada (%0.36) ameliyat mortalitesi meydana geldi. Median sternotomiye dönüş gereken hastalarda yoğun bakım ünitesinde ve hastanede kalış süresi anlamlı düzeyde daha uzundu (sırasıyla, p=0.002 ve p<0.001). İki grup arasında ameliyat sonrası diğer sonuçlar açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05).

Sonuç: İntramiyokardiyal sol ön inen arter sternotomiye dönüşün en sık nedenidir ve ileri yaş sternotomiye dönüş riskini artırmaktadır. Minimal invaziv koroner arter baypas greftleme, sternotomiye dönüş gerektirse dahi, tatmin edici sonuçlar ile gerçekleştirilebilir.