Amaç: Akciğer kanserinin cerrahi tedavisinde hastalığın komplet rezeksiyonu ihtiyacı, güvenli hiler diseksiyon zorluğu gibi nedenlerle intraperikardiyal diseksiyon gerekebilir. Bu çalışmada, yüksek cerrahi risk taşıyan bu uygulamalar değerlendirildi.

Çalışma planı: İntraperikardiyal vasküler ligasyonla pulmoner rezeksiyon uygulanan 12 hasta (9 erkek, 3 kadın; ort. yaş 61.4; dağılım 50-73), cerrahi teknik, morbidite ve mortalite açısından incelendi. Bütün olgularda perikard açıldıktan sonra vasküler divizyon ve mekanik stapler ile ligasyon yapıldı. Pnömonektomi tamamlandıktan sonra, akciğer tarafında kalan vasküler yapılar ve bronş sınırından patolojik frozen section incelemesi için örnek alındı. Oluşan perikardiyal defektin kapatılması için primer dikişin yeterli olmadığı dört olguda sentetik greft ile onarım yapıldı.

Bulgular: Tümör invazyonunun sol atriyuma ulaştığı görülen üç hastada rezeksiyon sol atriyumdan yapıldı. İki olguda, tümör invazyonunun perikardı geçtikten sonra süperior pulmoner vende devam ettiği görüldü. Beş olgu T₄ (evre IIIB), beş olgu T₃N₁ (evre IIIA), iki olgu T₃N₀ (evre IIB) olarak değerlendirildi. Bronş ve vasküler yapıların cerrahi sınırından alınan örneklerin frozen section incelemesinde hiçbir olguda tümör kalıntısına rastlanmadı. Ameliyattan sonra üç olguda kardiyak ritim anormalliği (atriyal fibrilasyon), üç olguda mediastinal shift, bir olguda ampiyem, bir olguda yara yeri enfeksiyonu görüldü. Ameliyat sırasında bir hasta (%8.3) kontrol edilemeyen kanama nedeniyle kaybedildi.

Sonuç: Yüksek mortalite ve morbiditesi nedeniyle intraperikardiyal pnömonektomi kararı ve uygulaması son derece dikkat gerektirmektedir.

Keywords : Atrial fibrilasyon/etyoloji; atriyum/cerrahi; ligasyon; akciğer neoplazileri/cerrahi; pnömonektomi/yöntem; pulmoner arter/patoloji