Mitral kapak reoperasyonlarında, özellikle mitral kapak tamirlerinde cerrahın mitral kapak ve aparatusunu iyi görebilmesi ameliyatın başarısında önemlidir. Mitral kapak operasyonlarında konvansiyonel sol atriotominin iyi bir cerrahi görünüm sa¤lamadığı olgularda, günümüzde transseptal veya süperior septal yaklaşımlar uygulanılmaktadırlar. Hastane’mizde 60 transseptal ve 35 süperior septal yaklaşımla opere edilen 95 mitral kapak operasyonu retrospektif olarak preoperatif, operatif, postoperatif özellikler, komplikasyonlar, ritm ve mortalite açısından karşılaştırıldı. Süperior septal grubda ejeksiyon fraksiyonu daha yüksek ve sol atrium çapları daha geniş iken; redo vakalar ve triküspid kapak hastalığı transseptal grubda daha fazla olarak bulundu. Preoperatif atrial ritim açısından her iki grup arasında istatistiki anlamlı fark yoktu. Postoperatif 1.saatte transseptal grupta süperior septal gruba göre sinüs ritimi daha yüksek oranda görüldü. Transseptal grupta geçici pace ihtiyacı daha azdı. Hastaneden çıkış ritimlerinde, transseptal grupta sinüs ritimi daha sıktı. Preoperatif sinüs ritiminde ve atrial fibrilasyonda olan hastalar ayrı ayrı değerlendirildiğinde, hastaneden çıkış ritimleri arasında istatistiki anlamlı fark bulunmadı. ‹ki grup arasında mortalite, postoperatif kanama, infeksiyon, kan transfüzyonu miktarı, yoğun bakımda ve hastanede kalış süreleri arasında anlamlı fark yoktu. Transseptal ve süperior septal yaklaşımlar iyi bir cerrahi görünüm sağladıkları için küçük sol atriumlarda, reoperasyonlarda ve mitral kapak tamiri yapılacak primer vakalarda klasik sol atriotomiye alternatif olarak güvenle uygulanabilir. Ancak özellikle süperior septal yaklaşımda postoperatif atrial ritim problemleri oluşabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

Keywords : Transseptal, süperior septal, sinus ritmi, atrial fibrilasyon