Çalışma planı: Ocak 1984-Ocak 2006 tarihleri arasında ağrı, soğukluk, siyanoz ve fonksiyon kaybı yakınmalarıyla başvuran ve üst ekstremite tromboembolik arteryel oklüzyon tanısı konan 184 hasta (103 erkek, 81 kadın; ort yaş 62.2±12.6; dağılım 6-83 yıl) geriye dönük olarak incelendi. Hastaların başvurma zamanı, en erken dört saat, en geç sekiz gün olup ortalama 28 saatti. Arteryel oklüzyon, 111 hastada sağ üst ekstremitede, 73 hastada sol üst ekstremitede, iki hastada iki taraflıydı.

Bulgular: Sadece medikal tedavi uygulanan 24 hastanın yarısına embolektomi girişimi gerekti. Sekiz hastaya sistemik trombolitik tedavi uygulandı ancak bunların üçüne embolektomi gereksinimi oldu. Diğer 150 hastaya ise direkt embolektomi yapıldı. Yirmi üç olguda girişim sonrası iskemi devam ettiğinden re-embolektomi yapıldı. Yüz kırk iki hasta herhangi bir komplikasyon yaşanmadan taburcu edildi. Hastane mortalite oranı %6 amputasyon oranı %4.34 idi.

Sonuç: Kronik üst ekstremite oklüzyonlarından farklı olarak akut embolik oklüzyonlar ekstremite kaybına yol açabilir. Ancak erken dönemde yapılacak tanısal ve tedavi edici girişimlerle en az düzeyde morbidite ve mortalite elde etmek mümkündür. Ayrıca etyolojik faktörün araştırılması ve profilaksi uygulanması emboli riskini azaltacaktır.