Ekim 2006 - Mart 2011 tarihleri arasında doğuştan kalp cerrahisi yapılan ve ilk dahil edilme kriterlerini karşılayan ardışık 279 hasta (144 kadın, 135 erkek; ort. yaş 56.6±5.0 ay; dağılım 15 gün-17 yaş) çalışmaya alındı. QTc dispersiyon ölçümleri, hastalardan ameliyat öncesi (bir ay) ve ameliyat sonrası (bir hafta) dönemde elde edilen standart 12 derivasyonlu istirahat elektrokardiyogramlarından hesaplandı.

Bulgular: Kardiyak cerrahi yapılan tüm hastaların %75.9’unda QTc dispersiyonu, ameliyat sonrası ameliyat öncesinden istatistiksel olarak yüksek bulundu (p<0.001). Çalışma grubunda en sık tespit edilen doğuştan kalp hastalıkları ventriküler septal defekt (VSD) (%36.9) ve sekundum atriyal septal defekt (ASD) (%18.2) idi. Ventriküler septal defekt, atriyoventriküler septal defekt, Fallot tetrolojisi (TOF) ve sekundum ASD onarımları QTc dispersiyonundaki artış için majör risk faktörleriydi. Ancak, VSD ile pulmoner stenoz onarımı, koarktasyonda aortun uç uca anostomozu, patent duktus arteriozus ligasyonu ve divizyonu, pulmoner bant ve Glenn prosedürü yapılan çocuklarda ameliyat öncesi ve sonrası QTc dispersiyonları arasında istatistiksel fark bulunmadı. Yapılan kardiyak ameliyatın tipine göre ortaya çıkan aritmiler, uzun QTc dispersiyonu olan grupta, olmayanlara kıyasla, istatistiksel olarak yüksekti.

Sonuç: QTc dispersiyonu ölçümü aritmilerin araştırılmasında kullanışlı ve invaziv olmayan bir elektrokardiyografik testtir. Çalışma sonuçları, QTc dispersiyonunun ameliyat sonrası dönemde kullanımının ortaya çıkacak aritmilerin öngörüsünde yardımcı olabileceğini göstermektedir.