Çalışma planı: Ocak 2000 - Aralık 2007 tarihleri arasında Göğüs Cerrahisi Kliniği’nde özofagus kanseri nedeni ile ameliyat edilen 132 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Tümörün proksimal ve distalinden 7-8 cm’lik tümörsüz alan çıkarılarak rekonstrüksiyon gerçekleştirildi. Tüm hastalarda uç-uca anastomoz (EEA) stapler ile transtorasik özofagogastrik anastomoz uygulandı.

Bulgular: Hastane içi mortalite oranı %5.3 (n=7) iken, 15 hastada (%12.0) anastomoz darlığı gelişti. Kadınlarda darlık insidansı %11.7 (9/77), erkeklerde ise %12.5 (6/48) idi. Yirmi beş milimetre stapler ile anastomoz uygulanan hastaların dokuzunda (13.4%), 28 mm stapler ile anastomoz uygulanan hastaların altısında (10.3%) anastomoz darlığı gelişti. Anastomoz darlığı 1/3 orta özofagusta yerleşmiş tümörlerde %25 (13/52), 1/3 distal ve kardiyak yerleşimli tümörlerde ise %2.9 (2/69) oranında görüldü. Darlık gelişme süresi ortalama 3.9 ay (dağılım, 2-8 ay) idi. Ortalama dilatasyon kürü 1.7 seans (dağılım, 2-6 seans) idi. Balon dilatasyonu ile hastaların hepsinde semptomlarda düzelme sağlandı ve dilatasyon işlemine bağlı herhangi bir komplikasyon gözlenmedi.

Sonuç: Stapler özofageal rezeksiyon sonrası morbidite ve mortaliteye olumlu katkılar sağlamasına rağmen, genellikle anastomoz darlığı insidansını azaltmamaktadır. Hasta konforu ve psikolojisini olumsuz yönde etkileyen bu komplikasyonun azaltılması için, cerrahi teknikte ilerleme ve daha uygun aletlerin geliştirilmesinin gerekliliğine inanıyoruz.