Çalışma planı: Otuz adet erişkin erkek Wistar Albino cinsi sıçan, kontrol grubu (n=10), dimetilsülfoksid (DMSO) grubu (n=10) ve silostazol (CIL) grubu (n=10) şeklinde üç gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki sıçanlara herhangi bir tedavi verilmedi. Silostazol grubunda altı hafta boyunca günde iki kez olmak üzere DMSO içinde çözünmüş haldeki silostazol 10 mg/kg dozunda intraperitoneal (İP) yoldan verildi. Dimetilsülfoksid grubunda bulunan sıçanlara, CIL grubundaki sıçanlara uygulanan silostazolün içinde çözündüğü hacme eşdeğer DMSO, aynı süre boyunca günde iki kez olacak şekilde İP olarak enjekte edildi. Altı haftalık tedavi sonrasında izole sıçan aort halkaları hazırlanarak organ banyosunda asetil kolin (ACh) aracılı (endotel bağımlı) gevşeme yanıtları incelendi.

Bulgular: Kontrol ve DMSO gruplarındaki aort halkalarının gevşeme yüzdeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmedi. Silostazol grubunda 3x10-9 Mol ve bunun üzerindeki ACh konsantrasyonlarına karşı elde edilen gevşeme yanıtları, diğer iki gruba kıyasla, anlamlı olarak daha yüksekti (p<0.05). Silostazol tedavisinin vasküler tonusta bazal tonusun bile altına inen gevşeme ile sonuçlandığı gözlemlendi. Bu fenomenin yüksek ACh konsantrasyonlarında daha belirgin hale geldiği ve CIL grubundaki vazodilatasyonda konsantrasyon bağımlı bir artış olduğu görüldü.

Sonuç: Bu çalışmada silostazol tedavisi uygulanan sıçanlarda endotelin asetilkolin aracılı vazodilatasyona duyarlılığı arttı. Silostazol ile ortaya çıkan sağlam endotelin gevşeme yanıtındaki artışın muhtemel mekanizmasının nitrik oksit (NO) ve prostasiklin (PGI2) salınımı olduğu düşünülmektedir.