Sol ventrikül anevrizmalarının cerrahi tedavisinde kullanılan standart teknikler alanında genellikle daha fizyolojik olduğu gerekçesiyle endoanevrizmorafi önerilmektedir. Enfeksiyon ve trombüs oluşumu riskinin minimum olması sebebi ile patch (yama) olarak perikard kullanımının, tekniği daha üstün kılacağı öngörülmektedir.

Eylül 1996 ile Eylül 1998 tarihleri arasında opere edilen (perikard patch ile endoanevrizmorafi yapılan) 90 olgunun operasyon öncesi ve sonrası değerlendirildi. Beş olguya izole endoanevrizmorafi 85 olguya ek olarak CABG ve 1 olguya MVR yapıldı. Primer operasyon endikasyonu 70 olguda angina pektoris, 18 olguda dispne (NYHA class III-IV), 2 olguda dispne ile beraber VT atakları idi. Ekokardiyografide; preoperatif ejeksiyon fraksiyonu %31.65±6.25 iken, postoperatif %45.65±10.07 (p<0.05) oldu.

Preoperatif PCWP 15±5 mmHg.dan postoperatif 11±3 mmHg'ya PAP 30.2±8 mmHg.dan 22.5±5 mmHg'ya düştü (p<0.05). Erken postoperatif dönemde 2 olgu kaybedildi. 1-22 ay (12±7.3)lik izlemde olgulardan 75'i NHHA class I ya da II, 4'ü class III ve 1'ı class IV de bulundu. 3 olguda NYHA class'ın değişmediği 1 olgunun class III'den IV'e kaymış olduğu saptandı. Sol ventrikül endoanevrizmorafi tekniği erken dönemde mortalite olmadan uygulanabilmekte ve hemodinamik-fonksiyonel düzelme sağlanmaktadır. Otolog perikard kullanımıyla da infeksiyon ve trombüs riskinden uzaklaşılmakta, fizyolojik onarım kolaylaşmaktadır.

Keywords : sol ventrikül anevrizması, perikardiyal patch, andoanevrizmorafi,left ventricular anevrysm, pericardial patch, endoaneurysmoraphy