Çalışma planı: Şubat 2005 - Eylül 2012 tarihleri arasında 932 hastaya (586 erkek, 346 kadın; ort. yaş 44.98±16.35 yıl; dağılım 2-85 yıl) böbrek taşı nedeni ile perkütan nefrolitotomi uygulandı. Bütün hastalar ameliyat öncesi arka-ön akciğer grafisi ile değerlendirilir iken, suprakostal girişim yapılan ve toraks komplikasyonundan şüphelenilen hastaların tümü ameliyat sonrası arka-ön akciğer grafisi ile değerlendirildi. Toraks komplikasyonlu hastaların tümüne tüp torakostomi uygulandı.

Bulgular: Sekiz yüz kırk dokuz hastada (%91) subcostal girişim, 83 hastada (%9) suprakostal girişim yapıldı. On sekiz hastada (%1.93) toraks komplikasyonu gelişti. Bunlar 13 hastada (%1.39) suprakostal ve beş hastada (%0.54) subkostal yaklaşım idi. On bir suprakostal girişim 12. kaburga üzerinden ve iki suprakostal girişim 11. kaburga üzerinden yapıldı. Tüm komplikasyonlar değerlendirildiğinde 12 hemotoraks, dört pnömotoraks ve iki ürinotoraks tespit edildi.

Sonuç: Perkütan nefrolitotomi iyatrojenik toraks komplikasyonlarının bir nedenidir ve suprakostal yaklaşım, subkostal yaklaşıma kıyasla, daha fazla torasik komplikasyon oranına sahiptir. Özellikle her suprakostal girişimden sonra erken ameliyat sonrası oturur ya da ayakta durur pozisyonda arka-ön akciğer grafisi, torasik komplikasyonların erken tanısı için temel tanı aracıdır. Bu tip komplikasyonların tedavisi için tüp torakostomi sıklıkla yeterlidir.