Çalışma planı: Bu retrospektif çalışmaya Şubat 1993 - Kasım 2012 tarihleri arasında bronşiyal karsinoid tanısı ile ameliyat edilen 82 hasta (36 erkek, 46 kadın; ort. yaş 43.8 yıl; dağılım 16-19 yıl) dahil edildi. Sağkalımı etkileyebilecek faktörler yaş, cinsiyet, cerrahinin yeri, T statüsü, N statüsü, tam rezeksiyon, rezeksiyon genişliği, hücre tipi ve evre olarak belirlendi. Morbidite ve mortaliteler bu faktörlere göre kaydedildi.
Bulgular: Ortalama takip süresi 84 ay idi. On yıllık sağkalım oranı %98.5 idi. Hastalardan 49u T1, 29u T2, dördü T3 i di. V eriler T s tatüsünün s ağkalımı etkilediğini gösterdi (p=0.001). Yedinci TNM evreleme sistemine göre, hastaların 65i evre 1, 14ü evre 2, ikisi evre 3 idi. Bir hastada cerrahi sınırlar pozitif idi. Hastalık evresinin sağkalım üzerinde etkisi var idi (p=0.023). Altmış sekiz hastada tipik, 14 hastada atipik karsinoid var idi. Tipik ve atipik karsinoidlerde sağkalımda farklılık yok idi (p=0.62). Yetmiş hasta N0, 10 hasta N1 ve iki hasta N2 idi. Verilere göre, N durumu sağkalımı etkilemedi (p=0.72).
Sonuç: Çalışmamızda erken evrede tespit edilen tümörlere uygulanan cerrahide prognozun daha iyi olduğu bulundu.