Çalışma planı: Histolojik olarak küçük hücre dışı akciğer kanseri tanısı almış, ameliyat sonrası öngörülen komplikasyon riskinin yüksek olması nedeniyle fonksiyonel olarak inopere olduğu düşünülen ve tümör evresine göre cerrahi rezeksiyon için uygun 25 hasta (24 erkek, 1 kadın; ort. yaş 62 yıl; dağılım, 50-72 yıl) çalışmaya dahil edildi. Hastalara iki hafta boyunca göğüs fizyoterapisi, serbest yürüyüş ve inspiratuar kas eğitimi verildi. Bir saniyedeki zorlu ekspiratuar hacim, zorlu vital kapasite, modifiye Medikal Araştırma Kurulu dispne skalası, altı-dakika yürüme mesafesi, solunum kas kuvveti ölçümleri için maksimal inspiratuar ve ekspiratuar basınçlar ve tahmini zirve maksimal oksijen tüketimi incelendi.
Bulgular: Pulmoner rehabilitasyon sonrasında; altı-dakika yürüme mesafesinde (53 m, p<0.001), dispne algısında (p<0.001), maksimal inspiratuar basınçta (12 cm H2O, p<0.001), zorlu vital kapasitede (p<0.001), birinci saniyedeki zorlu ekspiratuar akımın beklenene göre yüzdesinde (p=0.001), bir saniyedeki zorlu ekspiratuar hacimde (Δ bir saniyedeki zorlu ekspiratuar hacim=150 mL, p=0.001; Δ bir saniyedeki zorlu ekspiratuar hacmin maksimum değerinde: 650 mL) ve tahmini maksimal oksijen tüketiminde (p<0.001) istatistiksel olarak anlamlı iyileşme vardı. Rehabilitasyonun sonunda, cerrahlar tarafından tekrar değerlendirilen hastaların %60"ı (n=15) ameliyat edilebildi.
Sonuç: Kısa süreli yoğun pulmoner rehabilitasyon akciğer fonksiyonlarını ve egzersiz kapasitesini iyileştirirken dispne algısını azaltır. Çalışmamızda, egzersizden elde edilen kazanımlar sayesinde hastaların yaklaşık yarısından fazlası ameliyat edilebildi. Buna göre, inoperabilite kararı almadan önce hastaları rehabilitasyona yönlendirmek yararlı olabilir.