GİRİŞ

Orta-ileri mitral yetersizliğinin MY≥3 sol atrium (LA) içinde spontan eko kontrastı (SEK) ve trombus (TR) gelişme ve sistemik embolizasyon riskini önemli ölçüde azaltan bir unsur olduğu bilinmektedir. Ancak MY≥3 olgularında mitral valv replasmanı (MVR) ile MY nin giderilmesinin postop dönemde LA da SEK ile TR gelişme riskini arttırıp arttırmadığı konusunda henüz bir bilgi yoktur. Çalışmamız MY≥3 (n=57), mitral darlığı (MD) (n=25) ve MD+MY=2(n=22) tanılarıyla (mekanik) uygulanan 104 olguda (65 k. Yaş ort.40±22) preop, erken (7 gün) ve geç (1 yıl) postop dönemde uygulanan transözofageal ekokardiyografi (TEE) ile LA SEK ve TR seyrindeki değişmeleri ortaya koymayı amaçlamıştır. Takip sırasında INR değerinin >2.5 olması esas alınmıştır.

MATERYAL METOD

Preop dönemde MY grubu, MD+MY ve MD gruplarından SEK ve TR oranları bakımından anlamlı olarak farklı (p<0.001) iken, postop dönemde bu 3 grup arasında SEK ve TR bakımından anlamlı fark yoktur (SEK% 28, 18 ve 28, TR% 15.7, %18 ve %12). Preop tanı postop SEK ve TR oranlarına etki etmez iken MY grubundaki postop SEK ve TR oranları preop döneme kıyasla dramatik artış göstermektedir. Ayrıca MD ve MD+MY gruplarındaki postop dönemde SEK oranı belirgin olarak düşerken, TR oranı değişmemektedir. Postop LA TR gelişen 16 olguda LA çapı TR gelişmeyen gruba göre daha geniş (7.5±0.8 ve 5.3±5, p<0.05) ve atrial fibrilasyon (AF) oranı yüksek (%100 ve 49, p<0.5) olup, 1 olgu dışında (appendiks Tr) LA TR olgularında paravalvüler MY≥3 yoktur. Postop SEK gelişen olgularda da LA çapı, AF ve MY nin belirleyici etkisi sözkonusudur.

SONUÇ

Sonuç olarak; MY≥3 bulunan olgularda MD ve MD+MY’ li olgulara kıyasla LA SEK ve TR bakımından preop dönemde varolan avantaj, geniş LA ve AF un devamı halinde, başarılı MVR sonrasında kaçınılmaz olarak yitirilmekte ve postop SEK/TR riskinde büyük bir artış görülmektedir. Nihai SEK/TR riski, preop mitral hastalık tipinden bağımsız olup, LA çapı, AF ve paravalvüler MY tarafından belirlenmektedir.