Çalışma planı: Ocak 2014 - Eylül 2017 tarihleri arasında, aort ve mitral kapak replasmanı ile birlikte eş zamanlı triküspit kapak tamiri yapılan veya yapılmayan toplam 157 hasta (74 erkek, 83 kadın; ort. yaş: 51.7±13.7 yıl; dağılım, 18-78 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastalar tamir edilmeyen (n=78) ve tamir edilenler (n=79) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Birincil sonuç ölçümü, takip süresinde orta dereceden daha fazla triküspit yetersizliği gelişmesiydi.

Bulgular: Veriler propensity skor ile uyumlu analize göre değerlendirildi. Kapak tamiri yapılmayan grupta, ilerlemiş triküspit yetersizliği anlamlı olarak yüksekti (p=0.006). Romatizmal etyoloji, ameliyat sonrası orta ila ilerlemiş triküspit yetersizliği varlığı ile bağımsız ilişkili idi (p=0.004; olasılık oranı: 3.40). Olası komplikasyonlar, mortalite ve sağkalım oranları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Kapak tamiri yapılmayan başlangıçta hafif ila orta dereceli triküspit yetersizliği olan hastalar için yapılan çok değişkenli alt grup analizinde, romatizmal etyoloji, ilerlemiş ameliyat sonrası triküspit yetersizliği için bağımsız risk faktörüydü (p=0.01).

Sonuç: Çalışma sonuçlarımız romatizmal etyolojinin artmış triküspit yetersizliği için bağımsız bir belirteç olduğunu ve ayrıca hafif ile orta derecede triküspit yetersizliği olan tamir yapılmayan hastalarda da artmış triküspit yetersizliği ile bağımsız olarak ilişkili olduğunu göstermiştir. İzlemlerde triküspit yetersizliğinin derecesi tamir yapılan grupta düzelmiştir.