Çalışma planı: Ocak 2003 - Ekim 2023 tarihleri arasında yayımlanmış çalışmaları belirlemek amacıyla Cochrane Library, PubMed, Thieme-Connect ve Sage Pub veri tabanlarında tarama yapıldı. Diyabet hastalarında total arteriyel revaskülarizasyon ile total olmayan arteriyel revaskülarizasyon koroner arter baypas greftleme yöntemlerini karşılaştıran ve eğilim puanı eşleştirmesi yapılan gözlemsel çalışmalar dahil edildi. Yanlılık riski analiz edildi. Sabit etkiler modeli ve duyarlılık analizi olarak çapraz doğrulama yöntemi ile rastgele etkiler meta-analizi gerçekleştirildi.

Bulgular: Toplam 15.336 hastayı içeren altı gözlemsel çalışma meta-analize dahil edildi. Uzun dönem sağkalım oranları ve erken miyokart enfarktüsü açısından anlamlı farklar bulundu. Total arteriyel revaskülarizasyon, total olmayan arteriyel revaskülarizasyona kıyasla daha yüksek sağkalım oranına (insidans oran oranı [IRR]=0.85, %95 güven aralığı [GA]: 0.74-0.98, p=0.02) ve daha düşük miyokart enfarktüsü olayına (olasılık oranı [OR]=0.45, %95 GA: 0.22-0.92, p=0.03) sahipti.

Sonuç: Koroner arter baypas greftleme uygulanan diyabet hastalarında, total arteriyel revaskülarizasyon, total olmayan arteriyel revaskülarizasyona kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksek sağkalım oranı ve daha düşük erken dönem miyokart enfarktüsü ile ilişkilidir.