Ventrikül anevrizmaları miyokard infarktüsünün sık görülen bir komplikasyonudur. Kliniğimizde Ocak 1993-Aralık 1995 tarihleri arasında 73 hastaya sol ventrikül anevrizması nedeniyle cerrahi tedavi uygulandı. Bunlardan üçü akut miyokard infarktüsü sonrası gelişen ventriküler septal defekt, bir diğeri ise psödoanevrizma rüptürü ve tamponad nedeniyle acilen ameliyata alınan hastalardı. Üç farklı hasta grubunun herbiri klasik anevrizmektomi ve endoanevrizmorafi yöntemi uygulanan iki alt gruba ayrıldı. Yirmidört hastanın preoperatif erken dönemde (ilk 24 saat) kardiyak indeksleri hesaplandı. Yirmi hastaya nükleer çalışma ve ondört hastaya postoperatif birinci ayın sonunda kontrast ventrikülografi yapılarak preoperatif ve postoperatif ejeksiyon fraksiyonu ortalamaları karşılaştırıldı. Bu üç gruptaki hastaların hepsi preoperatif ve postoperatif ikinci ayın sonunda New York Heart Association’a göre efor kapasiteleri açısından sınıflandırıldı. Postoperatif dönemde bağlantı kurulabilen altmış hastanın 55’inin (%92) fonksiyonel kapasitesi klas I olarak değerlendirildi. Hemodinamik sonuçlara göre endo-anevrizmorafi yöntemi klasik anevrizmektomiden daha üstün bulundu.