Çalışma planı: Çalışmaya ASD’li 36 hasta (26 kadın, 10 erkek; ort. yaş 64.9±3.8; dağılım 60-80) alındı. İki hasta (%5.6) ameliyat öncesinde asemptomatikti. Hastalarda en sık rastlanan yakınma dispne idi. Fonksiyonel kapasite dört hastada (%11.1) New York Heart Association (NYHA) sınıf I, yedi hastada (%19.4) sınıf II, 25 hastada (%69.4) sınıf III olarak değerlendirildi. Altı hastada (%16.7) konjestif kalp yetersizliği; 10 hastada (%27.8) atriyal fibrilasyon veya flatter; 19 hastada (%52.8) triküspid kapak regürjitasyonu vardı. Tüm hastalarda pulmoner hipertansiyon (ortalama 50.5±9.9 mmHg, dağılım 35-76 mmHg) saptandı. Ortalama pulmoner/sistemik akım oranı 2.6±0.8 idi (dağılım 1.7-5), ortalama kardiyotorasik oran 0.6±0.1 (dağılım 0.5-0.7) idi. Defektlerin çoğu (%72.2) primer dikişle onarıldı. Beraberinde kardiyak lezyon görülen sekiz olguda onarım ve aortokoroner bypass uygulandı. Ameliyat sırasında ve sonrasında altışar hastada hemodinamik stabilite için intrapulmoner nitrogliserin, prostasiklin ve inotropik destek gerekti. Ortalama izlem süresi 8.2±4.4 yıldı (dağılım 1 ay-16.9 yıl).
Bulgular: On iki hastada (%33.3) ölümcül olmayan komplikasyon görüldü. Otuz üç hastada (%91.7) izlem süresi boyunca önemli kardiyovasküler olay gelişmedi. Otuz hastanın (%83.3) fonksiyonel kapasitesinde düzelme görüldü; medyan NYHA sınıf III’ten sınıf I’e geriledi (p<0.005). Ortalama triküspid yetersizlik 1.4±1.0’dan 0.9±0.4’e geriledi. Pulmoner arter basıncı 28 hastada (%77.8) düzelme gösterdi; ortalaması 39.7±9.9 mmHg’ye düştü. Bir hasta (%2.8) ciddi pulmoner hipertansiyona bağlı olarak erken dönemde, bir hasta ciddi hipertansiyon nedeniyle ameliyat sonrası dönemde; iki hasta (%5.6) ise kötüleşen pulmoner vasküler hastalık nedeniyle geç dönemde kaybedildi.
Sonuç: Çalışmamızın bulguları, ASD’li yaşlı aktif hastalara cerrahi onarım uygulanması gerektiğini desteklemektedir.