Çalışma planı: Kırk adet sıçan, normal kontrol grubu (n=10), sham grubu (n=10), ‹R grubu (n=10) ve L-arginin grubu (n=10) olarak gruplandırıldı. ‹skemi/reperfüzyon grubu ve L-arginin grubunda, infrarenal aorta üç saat süreyle klemplendikten sonra iki saat süreyle reperfüzyon uygulandı; L-arginin grubundaki sıçanlara deney öncesi yedi gün süreyle içme suyu ile L-arginin monohidroklorid (2.25 mg/kg/gün) verildi. ‹skemi öncesi, iskemiden 90 ve 180 dakika sonra ve reperfüzyondan 60 dakika sonra arter kanında pH ve pCO₂ ölçümleri yapıldı. Deney sonunda sağ akciğerler çıkarılarak histolojik olarak hasar derecesi değerlendirildi.

Bulgular: Normal kontrol ve sham gruplarının akciğer hasar dereceleri arasında anlamlı fark yoktu. ‹skemi/reperfüzyon grubunda akciğer hasar derecelerinde önemli artış saptanırken L-arginin grubunda hasar derecesi daha azdı (sırasıyla 3.0±0.6 ve 1.5±0.4, p<0.05). Kan gazı analizlerinde, reperfüzyon periyodunda ‹R grubu, L-arginin grubundan daha düşük pH değerlerine sahipti (sırasıyla 7.28±0.02 ve 7.33±0.03 p<0.05). Tüm gruplar arasında pCO₂ değerleri arasında anlamlı fark yoktu.

Sonuç: Elde edilen bulgular, infrarenal aortanın geçici oklüzyonu sonrası alt ekstremitelerin iskemi/reperfüzyonuna bağlı olarak gelişen akciğer hasarı, oral yolla verilen L-arginin ile azalmaktadır.