Çalışma planı: Şubat 2001 ile Nisan 2005 tarihleri arasında yedi hastaya (4 erkek, 3 kadın; ort. yaş 60; dağılım 41-70) postinfarkt ventriküler septal rüptür onarımı yapıldı. Miyokard infarktüsü ve cerrahi tedavi arasında geçen zaman altı olguda ortalama 7.2±2.4 gündü. Bir hasta miyokard infarktüsünden sekiz ay sonra ameliyat edildi. Septal rüptürler anterior (n=2), posterior (n=1), apikal (n=2) ve midseptal (n=2) lokalizasyondaydı. Onarım tekniği olarak iki hastada plikasyon, bir hastada infarkt eksizyon tekniği, iki hastada modifiye bir infakt dışlama tekniği ve iki hastada da apikal amputasyon ve teflon felt destekli interrupted sütürlerle kapama tekniği kullanıldı. Üç hastada koroner bypass yapıldı.
Bulgular: Bütün hastalar inotropik destekle yoğun bakım ünitesine alındı. Dört hastada intra aortik balon pompası kullanıldı. Bir hasta (%14.3) kaybedildi. Yaşayan hastaların ortalama yoğun bakım kalış süresi 4.6 (2-9) gün, hastanede kalış süresi 11.4 (6-29) gündü. Hiçbir hastada rezidüel şant görülmedi.
Sonuç: Postinfarkt ventriküler septal rüptürün onarımında her hastada aynı tekniği kullanmaktansa, tekniğin hastaya göre seçilmesi ile gerek mortalite gerekse rezidü şant oranları bakımından daha başarılı sonuçlar elde edilebilir.