Çalışma planı: Çalışmaya ağırlıkları 310-370 g arasında değişen 46 adet Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan alındı. Sıçanlar altı gruba ayrıldı; (i) sadece iskemide tutulan grup (I grubu; n=8), (ii) ölüm sonrası majör abdominal damarların kesildiği pasif eksanguinasyon grubu (PE grubu; n=8), (iii) sıçanların majör abdominal damarlar kesilerek hızlı eksanguinasyonla sakrifiye edildiği grup (RE grubu; n=8), (iv) akciğerlerin serum fizyolojikle perfüze edildiği grup (SP grubu; n=8), (v) akciğerlerin Perfadex ile perfüze edildiği grup (PP grubu; n=8) ve (vi) kontrol grubu (C grubu; n=6). Hızlı eksanguinasyon grubu dışındaki deney gruplarında ve kontrol grubundaki tüm sıçanlara intrahepatik pentobarbital ile ötenazi uygulandı. Kontrol grubunda ötenazi sonrası akciğerler çıkartıldı. Tüm çalışma gruplarında akciğerler ölü sıçanın vücudunda 120 dakika süreyle oda ısısında ventile edilerek sıcak iskemide tutuldu.

Bulgular: Miyeloperoksidaz (MPO) aktivitesi, lüminol kemilüminesans (CL) değerleri ve ölü hücre oranları iskemi grubunda yüksek bulundu. İskemi grubuyla karşılaştırıldığında PE grubunda MPO aktivitesi, lüsigenin CL değerleri ve ölü hücre oranları yüksek iken, RE grubunda MPO aktivitesi ve lüminol CL değerleri düşük bulundu. PE grubu ile karşılaştırıldığında da RE grubunda MPO aktivitesi, lüsigenin CL değerleri ve ölü hücre oranları düşük bulundu. SP ve iskemi gruplarıyla karşılaştırıldığında, PP grubunda MPO aktivitesi ve lüminol CL değerleri düşük, ölü hücre oranları ise yüksek bulundu.

Sonuç: Hızlı eksanguinasyon ile ölümde akciğer canlılığı daha iyi korunur ve oksidatif hasar minimaldir. Bu durum trombositlerin ve inflamatuvar hücrelerin hızla dokudan uzaklaşması ve ekstravasküler sıvının intravasküler kompartmana kayması ile açıklanabilir.