Çalışma planı: Eylül 2001 - Haziran 2009 tarihleri arasında izole kardiyopulmoner koroner arter baypas greft uygulanmış olan 70 yaş ve üzerindeki 621 hasta (453 erkek, 168 kadın; ort. yaş 73.6±2.9 yıl; dağılım 70-89 yıl) retrospektif olarak incelendi. Bu hastaların 604’ü (%97.3) ameliyat sonrasında takip edildi. Ortalama takip süresi 2.5±1.4 yıl (dağılım 0.3-6.9 yıl) ve toplamda 1532.5 hasta/yıl idi.

Bulgular: Hasta başına yapılan ortalama distal anastomoz ve greft sayısı, sırasıyla ortalama 3.0±0.7 (dağılım 2-5) ve 2.8±1.1 (dağılım 2-5) idi. Otuz günlük mortalite %2.7 (n=17) idi. Sağ kalan 604 hastanın 30’u (%4.8) takip sürecinde kaybedildi. Hastaların ortalama sağkalım süreleri 3.1±1.9 (dağılım 0.8-6.7) yıl idi. Ameliyat öncesi ileri NYHA fonksiyonel sınıf ve ameliyat sonrası renal komplikasyonlar, artmış geç mortalite ile ilişkili iken, ameliyat öncesi eşlik eden diyabet ve sol internal torasik arter greftinin kullanılması daha düşük mortalite oranları ile ilişkili bulundu.

Sonuç: Çalışma bulgularımız, 70 yaş ve üzerindeki hastaların KABG ameliyatından fayda görebileceğini göstermektedir. Erken mortalite hastaya özel faktörlerle ilişkiliyse de, orta dönem mortalite renal komplikasyonlar ve ameliyat öncesi ileri NYHA fonksiyonel sınıf ile ilişkilidir. Orta dönem takipte ise, en fazla faydayı KABG ameliyatı sırasında sol internal torasik arter g refti k ullanılan d iyabetik hastalar görmektedir.