Antifosfolipit sendromu (APS) temelde çeşitli hiperkoagülasyon bozuklukları ile karakterize nadir bir sendromdur. Bu sendromun klinik bulguları arasında arteriyel veya venöz trombozlar, tekrarlayan pulmoner embolizm, kapak hastalıkları, intrakardiyak trombüs oluşumları, pulmoner hipertansiyon, koroner arter hastalığı ve dilate kardiyomiyopati sayılabilir. Arteriyel veya venöz tromboz veya tekrarlayan düşük öyküsü olan ve antikardiyolipin antikorları, antifosfolipit antikorlar diye de bilinen anti-beta 2-glycoprotein-1 antikorları veya lupus antikoagülan antikorları pozitif olan bir hastada kesin tanı konulabilir. Tromboz insidansı şu dönemlerde en yüksektir: 1) varfarinin kesilmesi nedeniyle ameliyat öncesi dönem; 2) varfarin veya heparin tedavisine rağmen potansiyel hiperkoagülabilite nedeniyle ameliyat sonrası dönem; 3) uygun antikoagülasyon tedavisi başlanmadan önce ameliyat sonrası dönem. İmmün komplekslerin birikimi sonucu kapakçıkların düzensiz kalınlaşması vejetasyona ve kapakçık disfonksiyonuna neden olabilir. En yaygın etkilenen kapak mitral kapak olup bunu aortik ve triküspit kapaklar takip eder. APS’li hastalarda tromboz riskinin yüksek olması nedeniyle kardiyopulmoner baypas sırasında antikoagülasyon dozu dikkatli ayarlanmalıdır. Ameliyat sırası ve sonrası dönemde antikoagülasyonun iyi ayarlanması ile kanama ve tromboz riskinin azaltılması için multidisipliner yaklaşımlar gereklidir. Antifosfolipit sendromlu hastaların kalp damar cerrahisi sırasında antikoagülasyon ayarlamaları hakkında daha fazla prospektif çalışmaya ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler : Antifosfolipit sendrom; kalp damar cerrahisi; intrakardiyak kitle