Çalışma planı: Merkezimizde Ocak 2013 - Kasım 2015 tarihleri arasında akut kardiyojenik şok geçiren ve kısa dönem mekanik destek cihazı endikasyonu esasında uzun süreli destek cihazı ile tedavi edilen toplam 28 hasta (18 erkek, 10 kadın; ort. yaş 37.3±9.9 yıl; dağılım 13-62 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik, etiyolojik, cerrahi ve cerrahi sonrası verileri kaydedildi. Mekanik destek cihazı olarak ekstrakorporeal membran oksijenizasyonu veya Centrimag takıldı.

Bulgular: Hastaların 14’üne kalp cerrahisi sonrası gelişen kardiyojenik şok, dördüne akut miyokardit, ikisine postpartum kardiyomiyopati ve sekizine kronik kalp yetersizliğinin akut alevlenmesi nedeniyle müdahale edildi. Hastaların ortalama vücut kütle indeksi 25±2.6 kg/m2 idi. Postkardiyotomi hastalarında sağkalım oranı %28.5 idi. Akut miyokardit nedeniyle mekanik destek cihazı takılan sağkalan iki hastadan birinde uzun dönem sol ventrikül destek sistemine geçilirken, diğer hastada miyokardiyal iyileşme gözlendi. Intermacs seviyesi 1 olan sekiz hastadan birine uzun dönem destek sistemi takılırken, bir diğer hastaya kalp nakli yapıldı. Bu hasta grubunda sağkalım oranı %25 idi. Ekstrakorporeal membran oksijenizasyonu ve Centrimag cihazlarının ortalama takılı kalma süresi sırasıyla 21±6 gün ve 27±4 gün idi.

Sonuç: Çalışma bulgularımız, etiyolojiden bağımsız olarak, tıbbi tedaviye dirençli kardiyojenik şoklu hastalarda kısa dönem mekanik destek cihazlarının uygulanmasının kalp debisini artırabileceğini ve uç organ hasarı gelişmeden erken dönemde takılan hastalarda sağkalımı artırabileceğini göstermektedir.