Amaç: Bu çalışmada üçüncü basamak sağlık hizmetinde enfektif endokardit olgularının klinik, ekokardiyografik ve mikrobiyolojik profili ve hastane komplikasyon ve mortalite oranları değerlendirildi.

Çalışma planı: Eylül 2000 - Eylül 2015 tarihleri arasında modifiye Duke kriterlerine göre kesin enfektif endokardit tanısı konan ve tedavi edilen ardışık 210 olgu (138 erkek, 72 kadın; ort. yaş 48.8±17.9 yıl; dağılım 18-89 yıl) retrospektif olarak incelendi.

Bulgular: Protez kapak enfektif endokardit oranı %12.3 idi. En sık görülen yatkınlaştırıcı faktör, romatizmal kalp hastalığı (%20.5) idi. Yüz yetmiş dört olguda (%82.9) transtorasik veya transözofageal ekokardiyografi ile vejetasyon saptandı. Etken mikroorganizmalar Stafilokoklar (%30.5), Streptokoklar (%15.2) ve Enterokoklar (%7.6) olmak üzere 119 olguda izole edildi (%56.7). Doksan bir olgunun (%43.3) kültürü negatifti. Cerrahi tedavi 111 olguya (%53) gerekli oldu. Olguların %24’ünde uygun antibiyotik tedavisi ile cerrahi işleme gereksinim olmaksızın tam iyileşme sağlandı. En sık gözlenen komplikasyonlar septik emboli (%25.2) ve konjestif kalp yetmezliği (%13.4) idi. Kırk bir olguda (%19.5) hastane mortalitesi izlendi.

Sonuç: Çalışma bulgularımız, enfektif endokarditin halen yüksek hastane mortalite ve morbidite oranları ile ilişkili olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler : Kan kültürü; epidemiyoloji; enfektif endokardit; romatizmal kalp hastalığı; vejetasyon