Çalışma planı: Şubat 2011 - Kasım 2013 tarihleri arasında üst ekstremite ezilme yaralanması olan 12 hastanın (9 erkek, 3 kadın; ort. yaş 33.3±11.7 yıl; dağılım 18-57 yıl) prospektif olarak toplanan verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların tümünün Ezilmiş Ekstremite Şiddet Skoru ≥7 idi ve tümünde ciddi vasküler yaralanma bulguları vardı. Ortopedik stabilizasyon sonrasında vasküler rekonstrüksiyon yapıldı. Hemodinamik stabilizasyon sonrasında, rutin olarak dijital substraksiyon anjiyografi çekildi. Revaskülarizasyon işlemi sırasında, hasarlı arter damarları çıkarıldı ve formalin solüsyonunda saklandı. Endotelyal şişme, intimal kalınlaşma, kas tabakasındaki hücresel vaküolizasyon, tunika medyadaki ödem ve nekrozun derecesi değerlendirildi.

Bulgular: Yaralanma beş hastada işe bağlı kazalar ve yedi hastada motorlu araç kazaları ile ilişkiliydi. Tüm hastalara ven greft interpozisyonu uygulandı (12; %100). Primer açıklık oranı %75 idi ve bir hasta kaybedildi (30 günlük mortalite %8.3). On iki hastada üç amputasyon yapıldı. Medyan takip süresi 3.2 (dağılım: 2.1-3.7) yıl idi. Alınan örneklerin mikroskopik incelemesinde vasküler konjesyon ve trombüs oluşumu, ilerleyici subintimal diseksiyon ve elastik internanın membranında yırtılma olduğu belirlendi.

Sonuç: Çalışma sonuçlarımız Ezilmiş Ekstremite Şiddet Skoruna göre amputasyon endikasyonu olsa da, ekstremite kurtarma işlemlerinin uygulanmasını önermektedir.