Çalışma planı: Çalışmaya 48 erkek Wistar albino sıçan (ağırlık 250 g-300 g) dahil edildi. Sıçanlara intratrakeal bleomisin veya serum fizyolojik uygulandı ve sıçanlar montelukast veya serum fizyolojik alacak şekilde gruplara ayrıldı. Bleomisin uygulamasından dört ve 15 gün sonra bronkoalveolar lavaj sıvısı ve akciğer doku örnekleri alındı.

Bulgular: Bleomisin tümör nekroz faktör-alfa düzeylerinde (kontrollerde 4.0±1.4 pg/mL"ye karşı erken dönemde 44.1±14.5 pg/mL, geç dönemde 30.3±5.7 pg/mL, sırasıyla, p<0.001 ve p<0.001), transforme edici büyüme faktörü-beta 1 düzeylerinde (28.6±6.6 pg/mL"ye karşı erken dönemde 82.3±14.1 pg/mL, geç dönemde 60.1±2.9 pg/mL, sırasıyla, p<0.001 ve p<0.001) ve fibrozis skorunda (erken dönemde 1.85±0.89"a karşı geç dönemde 5.60±1.14, sırasıyla, p<0.001 ve p<0.01) anlamlı artışlara yol açtı. Bleomisine maruz kalan sıçanlarda kolajen içeriği sadece geç dönemde arttı (kontrollerde 15.3±3.0 ?g/mg"a karşı geç dönemde 29.6±9.1 ?g/mg, p<0.001]. Montelukast tedavisi tüm bu biyokimyasal işaretlerle beraber bleomisinin indüklediği histopatolojik alterasyonları tersine çevirdi.

Sonuç: Montelukast, bleomisin ile indüklenmiş enflamatuvar ve oksidatif akciğer hasarını hafifletmekte ve kolajen depolanmasını ve fibrotik yanıtı azaltmaktadır. Dolayısıyla, sistenil lökotrien reseptör antagonistleri idyopatik pulmoner fibrozis için yeni teröpatik ajanlar olarak dikkate alınabilir.