Koşuyolu Kalp ve Araştırma Hastanesi’nde 1985-1996 tarihleri arasında toplam 444 olguda bioprotez kapak replasmanı yapılmış bunlardan 432 olguya mitral, 4 olguya aort, 5 olguya triküspit, 1 olguya aort+mitral, 2 olguya mitral+triküspit konumunda bioprotez kapak replasmanı yapılmıştır.

MATERYAL METOD

11 yıllık süre içerisinde 36 (% 8) olgu tekrar bioprotez disfonksiyonu nedeniyle ameliyata alınmıştır. 4 olgu, ilk ameliyatları başka merkezlerde yapılmış hastalardı. Bunlardan 32 (% 88) olguya mitral, 4 (% 12) olguya aort konumunda bioprotez kapak takılmıştı. Olguların 28 ( 77)’i bayan, 8 (% 23)’i erkek hastalardan oluşmaktaydı. Yaş ortalaması 38.4 (30-54) idi. Hastaların fonksiyonel kapasiteleri; 7 olgu NYHA Class II, 26 olgu NYHA Class III, 3 olgu NYHA Class IV’te idi. 10 olgu (%37) atrial fibrilasyon nedeniyle antikoagülan tedavi almaktaydı. 35 olguda (% 97) porcine, sadece 1 olguda bovine perikardial kapak takılmıştı. Takılan kapakların durabilitesi ortalama 6.44 yıl (1-11 yıl). Ameliyat sonrası disfonksiyone kapakların incelenmesinde; 32 (%88)’sinde kapak leafletlerinde kalınlaşma, madde kaybı, kalsifikasyon; 4 (%12)’ünde ise (ki bu kapaklar mitral pozisyonda takılmıştı) leafletlerde endokardit nedeniyle madde kaybı ve perforasyon mevcuttu. Ameliyata alınan olguların hepsinde bileaflet mekanik protez kapak kullanıldı. 28 (%77.7) olguya mitral, 4 (%11.1) olguya aort, 4 (%11.1) olguya da aort+mitral konumda mekanik protez kapak takıldı.

SONUÇ

Erken dönem mortalitesi 2 olgu ile % 7.4’dür. Bu hastalar septik şok tablosunda operasyona alınmışlardı. Geç dönemde serabral emboli nedeniyle bir hasta kaybedilmiştir. (% 2.7). Yaşayan hastanın fonksiyonel kapasiteleri; 23 (% 71) olgu NYHA Class I-II, 8 (% 25) olgu NYHA Class III, 1 (% 4) olguda NYHA Class IV’te olacak şekilde yer almışlardır. Burada son 11 yıl içerisinde yapılan bioprotez kapak disfonksiyonu nedeniyle yapılan reoperasyonların nedenleri ve sonuçları gözden geçirilmiştir.