GİRİŞ

Kalp cerrahisinde uzun süreli yarar sağlayacak teknik açıdan mükemmel bir ameliyat gerçekleştirmek için intraoperatif hasarı sınırlayacak çeşitli teknikleri bilmek ve kullanmak gerekmektedir.

MATERYAL METOD

Yapılan bir ön çalışmada bütünlenmiş miyokard korunması (n=74) ve kristalloid kardiyopleji (n=61) yöntemleri kullanılarak koroner bypass cerrahisinde yapılan iki grup hastanın karşılaştırılmasında yüksek risk grubu olgularında bütünleşmiş miyokard korunması ile peroperatüar miyokard enfarktüsü/IABP kullanımı, postoperatuar solunum yetmezliği, yara enfeksiyonları, ve hastane kalış sürelerinde kristallodi kardiyopleji kullanılan olgulara göre belirgin azalma saptandı. Bu çalışmanın ışığı altında daha sonra peşpeşe bütünlenmiş miyokard korunması uygulanan 214 olgunun 162 (%75.7) sine izole koroner bypass cerrahisi, 13 (%6.1) üne koroner bypass cerrahisi ile birlikte ilave girişim ve 39 (%18.2) una ise kapak replasmanı uygulandı. Her olgu için ortalama beklenen yaklaşık mortaliteyi saptamak için Parsonnet risk stafikasyonu skorlama sistemi kullanıldı. 23 olguda (%10.7) 30 majör komplikasyon gözlendi. Bu olguların 19’u yüksek risk (risk skoru >4) grubundaydı. Skorları 0 ile 4 arasında olan (düşük risk) 86 koroner bypass olgusunda beklenen mortalite 1.3±1.6 iken gözlenen mortalite 1 olgu ile % 1.2 olarak gerçekleşti. Skorları 5 in üzerinde olan (yüksek risk) 89 hastada ise beklenen mortalite 11.6±5.7 iken gözlenen mortalite 7 olguyla %7.9 olarak gerçekleşti. Koroner bypass olgularında genel mortalite %4.57, kapak olgularında ise %0 olarak saptandı. Tüm olgular ele alındığında ise beklenen ve gerçekleşen mortalite oranları sırasıyla 7.1±6.5 ve 3.7 idi. Koroner bypass olguları için hastanede kalış ortalama süresi 8.6 gündü, kapak hastaları için ise 8.8 gün olarak belirdi.

SONUÇ

Bütünleşmiş miyokard korunması birçok farklı miyokard koruma tekniklerinin kısıtlamaları ve dezavantajlarını çözüp bu tekniklerin yararlı bölümlerini birleştirerek maksimum yararı sağlayan bir yöntem olarak karşımıza çıkmaktadır.