Periatal ve visseral plevraların birbirine yapıştırılarak plevral boşluğun obliterasyonuna plöredesis denir. Bu amaçla oksitetrasiklin (OXT) sık kullanılmalıdır, fakat polidokanol (PDK) kullanımı ile ilgili literatür çok azdır. Bizim bilgilerimize göre ratlarda plöredesis çalışması literatürde yoktur.

MATERYAL METOD

Ratların plevral boşluğuna OXT veya PDK değişik dozlarda, serum fizyolojikle sulandırılarak torasentez ile dördüncü interkostal aralıktan verildi. Deneyde 4 grup halinde 21 rat kullanıldı grup 1 (n:5) 8mg/kg ve grup 2 (n:5) 16mg/kg polidokanol, grup 3 (n:6) 30mg/kg ve grup 4 (n:5) 60 mg/kg oksitetrasiklin. İşlemden sonra 14 ratta 1-3 saat süren solunum depresyon ve hareketsiz yatma izlendi. İşlemden 45 gün sonra ratlar sakrifiye edildi ve sternumları eksize edilerek her iki plevral boşluk yapışıklık yönünden makroskopik olarak skorlandı. Yapışık bölgeler ve patolojik görünümü akciğer alanları mikroskopik olarak değerlendirildi.

BULGULAR

Grup 1’de bir ratta %25 yapışıklı ve iki ratta atelektazi ve bir ratta akciğer ödemi tesbit edildi. Grup 2’de bir ratta %25 yapışıklık ve dört ratta akciğer ödemi tesbit edildi. Grup 3 ve 4’de yapışıklık yoktu. Grup 3’de üç ratta akciğer ödemi (biri karşı akciğerlerde) ve iki ratta ise akciğer içi kanama tesbit edildi. Grup 4’de bir ödem ve iki akciğer içi kanama mevcuttu. Yapışıklık bölgelerinin mikroskopisinde mininal fibrosis vardı. PDK ile %20 (2/10) olguda birkaç yapışıklık tesbit edildi. fakat OXT gruplarında hiç yapışıklık yoktu. Akciğerde hasar (ödem, kanama veya atelektazi) oranları gruplarda sırasıyla % 60, 80 ve 80, 60 şeklindeydi.

SONUÇ

Ratlarda plöredisis çalışması yapmak sklerozan ajanın plevral boşluk yerine akciğer içine verilmesi riski çok yüksek olduğu için zordur. PDK ve OXT’in ratta plöredesis için kullanılması, yapışıklık oluşturma yüzdeleri çok düşük olduğu için uygun gözükmemektedir.