Myastenia Gravis (MG) ve timus arası ilişki uzun yıllardır bilinmekte, MG tedavisinde timektomi herkes tarafından kabul görmektedir. Timomaların morfolojik özellikleri, birlikte olduğu sendromlar ve klinik davranışları hakkında farklı görüşler, beraberindeki otoimmun hastalığın veya invaziv timomanın tedavisinde karşıt yaklaşımlar vardır. Ancak son yıllarda tümör morfolojisi ve immunolojisindeki ilerlemeler hastalığın tedavisindeki başarı oranını artırmaktadır.

MATERYAL METOD

1985 – 1996 yılları arasında İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Anabilim Dalı’nda 39 hasta timoma ve MG tanısıyla opere edildi. 23’ü kadın, 16’sı erkekti. Yaşları 13-66 arasında değişiyordu (ortalama yaş 39-82). Olguların 30’unda Myastenia Gravis mevcuttu. MG’li hastaların hepsi daha önce nöroloji kliniğinde takip ediliyordu ve 15 hastada EMG yapılmıştı. Bunların 13’ünde MG’e ait (+) bulgular bulunmuştu. Serimizde 10 olguda lenfositik, 9 olguda epitelyal, 9 olguda miks tümör, 7 olguda timik hiperplazi, 1 olguda ise timik hodgkin tanısı kondu. 3 olguda ise normal timus dokusu bulundu. Hastalar erken ve geç postop ayrıca 6 ay 10 yıl arası dönemde izlendiler. Tüm hastalara median sternotomi ile timektomi yapıldı.

SONUÇ

MG olup timik hiperplazi saptanan olgularda tam veya kısmi düzelme oranı daha yüksekti. Masaoka tarafından tanımlanan stage sistemiyle enkapsüle ve invazyon durumlarına göre stage I-IV arası sınıflandırılan timoma olgularımızda, stage I olanların prognozunun daha iyi olduğu görüldü.