Amaç: Bu çalışmada yeni koronavirüs 2019 (COVID-19) hastalarında pnömotoraks gelişimini etkileyen faktörler, akciğer ekspansiyon güçlüğü ve mortalite üzerine etkisi incelendi.

Çalışma planı: Mart 2020 - Ocak 2021 tarihleri arasında hastanemize başvuran toplam 6108 COVID-19 hastası (3050 erkek, 3058 kadın; ort. yaş: 49±17.6 yıl; dağılım, 12-89 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1 (COVID-19-pnömotoraks grubu), COVID-19 tedavisi altındayken pnömotoraks gelişen hastalardan oluşuyordu. Grup 2 (COVID-19-pnömotorakssız grup), aynı dönemde yoğun bakım gerektiren ancak pnömotoraks gelişmeyen akciğer tutulumlu ardışık hastalardan oluşuyordu. Hastaneye yatış gününde, yoğun bakım ünitesine sevk gününde ve yoğun bakım ünitesinde yatışın beşinci gününde biyokimya test sonuçları değerlendirildi. Göğüs bilgisayarlı tomografide akciğer parankim tutulum oranları, drenaj süresi, yoğun bakım ünitesinde yatış süresi ve morbidite/mortalite verileri incelendi.

Bulgular: COVID-19"lu hastaların 2342"si kliniğimize kabul edilirken, 460"ı yoğun bakıma gereksinim duydu. Yirmi bir hastada pnömotoraks gelişti (tüm hastaların %0.34"ü ve hastanede yatan hastaların %0.9"u). Pnömotorakslı COVID-19"lu hastalarda bilgisayarlı tomografide anlamlı tutulum yaygınlığı, ferritin ve D-dimer artışı ve düşük lenfosit (%) değerleri gözlendi. Pnömotoraks gelişimi ve ferritin ve D-dimer yüksekliği, regresyon analizinde mortalite ile en fazla ilişkiliydi. Pnömotoraks gelişen ve gelişmeyen COVID-19"lu hastalar arasında akciğer ekspansiyon güçlüğü açısından anlamlı bir fark vardı.

Sonuç: Biyokimya parametreleri kötüleşen COVID-19"lu hastalarda mortalite ile ilişkili olabilen pnömotoraks gelişebilir ve ekspansiyon güçlüğü yaşanabilir.

Anahtar Kelimeler : COVID-19, pnömotoraks, SARS-CoV-2