Otojen dokuların venöz greft olarak kullanıldığı çalışmalarda, greftin trombozla tıkanması sorunu özenimini sürdürmektedir. Burada, teknik faktörlerin yanısıra, düşük kan akım hızı endotelsiz yüzeyle temas ve trombojenik prostaglandinlerin rol oynadığı bilinmektedir. Trombotik tıkanmanın önlenmesi amacıyla kullanılan ek rnedikasyon ise, henüz istenilen sonucu vermiş değildir. Bu çalışmada, 15 adet her iki cinsten mongrel tipi köpeğin inferior vena kavasında oluşturulan sirküler defekt, otojen fasiyoperiton kompleksi ile replase edildi. Kontrol (Grup 1), Aspirin ile (Grup 2) e Diklofenak ile tedavi edilmiş (Grup 3) olarak üç gruba ayrılan deneklerde, interpoze greftin anjiyografik ve histopatolojik incelemesi yapıldı. 1 gruba ayrılan deneklerde, interpoze greftin anjiyografik ve histopatolojik incelemesi yapıldı. 1. ve 2. gruptaki greftlerde, anjiografik ve makroskopik olarak tıkanma tesbit edilirken, histopatolojik incelemede, ven-greft sınırında şiddetli inflamatuar infiltrasyon saptandı. 3. grupta ise, trombotik tıkanma gelişmesindeki rolü iyi bilinen siklooksijenaz (COX) enziminin yeni bir izoformunun varlığı ortaya konmuştur: (COX2). Yapısal siklooksijenaz (constitutive cyclooxygenase: COX1) hücrelerde fizyolojik koşullarda bulunmaktadır. Yeni tanımlanan COX2 (inducibl cyclooxygenase) izoformunun ise, inflamatuar uyarılarla indükte olduğu, bu indüksiyonun inflamasyonu daha da artırdığı gösterilmiş, ilginç olarak, nonsteroid anti-inflamatuar (NSAİ) ilaçların, COX 1 ve COX 2 üzerine farklı etkinlik gösterdikleri saptanmıştır. Aspirin'in mutad dozlarda COX 1'i yeterli derecede inhibe ederken, COX2 üzerine etkisiz kaldığı, diklofenak'ın ise, mutad dozlarda her iki enzimi de, kuvvetle inhibe ettiği görülmüştür. Çalışmamızda, aspirin erken trombotik tıkanmayı önlemezken diklofenak hem anastomoz hattındaki inflamatuar İnfiltrasyona, hem de trombüs gelişmesine engel olmuştur. Bu sonuçlar, anastomoz hattında oluşan inflamasyonun ve bu inflamatuar uyarılarla indükte olan COX2 enziminin, erken trombotik tıkanmaya katkısını düşündürürken ek medikasyonda COX2 inhibisyonunun ihmal edilmemesi gerektiği kanısını uyandırmaktadır.