Materyal ve Metod: Esansiyel hiperhidrozlu yirmi birey (ortalama 28 ± 7 yaş) ve yirmi sağlıklı birey (ortalama 31 ± 8 yaş) çalışmaya alındı. Tüm katılımcılardan 50 mm/saniyelik kağıt hızında kaydedilmiş 12 kanallı yüzey EKG elde edildi. Maksimum ve minimum P dalga süresindeki değişim elle ölçüldü ve ikisi arasındaki fark P dalga dispersiyonu olarak tanımlandı. Tüm katılımcılara ayrıca transtorasik ekokardiyografik değerlendirme yapıldı.

Bulgular: Demografik özellikler bakımından iki gurup arasında fark yoktu. Ekokardiyografik değerlendirmede P dalga süresi ve dispersiyonu hiperhidrotik ve kontrol bireylerinde benzer bulundu (111 ± 10 ve 110 ± 6 ms p = 0.6, 64 ± 12 ve 67 ± 9 ms p = 0.4, sırasıyla). P dalga disersiyonu da hiperhidrotik bireylerle kontrol bireylerinde benzer bulundu (47 ± 8 ve 43 ± 9 ms p = 0.1).

Sonuç: Bu bulgular göstermektedir ki hiperhidrotik bireylerde P dalga süresi ve dispersiyonu sağlıklı kontrol bireylerine kıyasla artmamıştır ve bu hastalar atriyal ileti anomalilerine yatkın değildirler.