Aort kapak hastalıklarının cerrahi tedavisinde protez kapakların dezavantajları aortik homogreft kapak kullanımını son yıllarda daha yaygın bir alternatif haline getirmiştir. Homogreft kapakların canlılık ve dayanıklılığını en üst düzeyde tutabilmek için çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Bu çalışmada tavşan aortalarının alınma ve saklanma yöntemleri ile çeşitli solüsyonlar içindeki canlılığının korunması, biyokimyasal tetkikler baz alınarak incelenmiştir. Bu amaçla 7'şerli 3 grup tavşan aortası kullanılmış, gruplar aortların alınış saatine (iskemik peryot) göre (0, 12, 24 saat) ayrılmıştır. Ayrıca her grup iki değişik antibiyotikli, besleyici sıvı ortamda bekletilmiş, 0-8-24-48-168. saatlerde pH, glikoz, laktat ölçümleri yapılmıştır. Ayrıca aort dokularında 0. ve 168. saatlerde doku glikojen tayini gerçekleştirilmiştir. Tüm solüsyonların mikrobiyolojik tetkikleri yapılmıştır. Sonuçta dokunun saklandığı solüsyondaki glikoz tüketimi laktat düzeyinin önemli birer canlılık kriteri olduğuna, dokunun alınma saati ile canlılığı arasında önemli ölçüde ters orantı olduğu sonucuna varılmıştır.