Sağ ventrikülün sternuma yapışması reoperasyonu güçleştirir. Önceki operasyonda perikardın kapatılması yapışıklıkları azaltır; ancak bu işlem postoperatif kardiyak disfonksiyona neden olabilir. Bu çalışmada, alternatif bir metot olarak düşündüğümüz paraperikardiyal dokuların yaklaştırılmasının geometrik ve hemodinamik etkilerini araştırdık. Açık kalp cerrahisine giden 24 hasta randomize olarak iki gruba ayrıldı. Oniki hastada timus lopları, paraperikardiyal lipoadipoz doku ve her iki hemitoraksa ait parietal plevra yaprakları yaklaştırıldı; kalan 12 hastada ise kapatılmadı (bu grupta ölen bir hasta çalışma dışı bırakıldı). Sağ ventrikül anterior epikardına radyopak işaretler yerleştirildi. Paraperikardial dokuları kapatılan grupta 8. ve 16. saatlerdeki kardiyak indeks değerleri (2.9 ± 0.2 ve 3 ± 0.2 l/dk.m2); açık bırakılanlardan (2.8 ± 0.3 ve 2.9 ± 0.31 l/dk.m2), farklı bulunmadı (p > 0.05). Bunun yanında sternum ve sağ ventrikül epikardı arasındaki mesafenin genişlemediği tespit edildi (paraperikardiyal dokuları yaklaştırılıan grup 15 ± 3 mm; açık bırakılan grup: 14 ± 3 mm; p > 0.05). Bu bulgularla tekniğin ilave bir yarar sağlamadığı düşünülmektedir. Ancak daha ileri çalışmalar ve patolojik değerlendirmeler daha uygun olabilir.

Keywords : Perikard kapatılması, açık kalp cerrahisi, hemodinamik etki, geometrik etki. , Pericardial closure, open heart surgery, hemodynamic effect, geometric effect.