Çalışma planı: Haziran 2006 - Ağustos 2017 tarihleri arasında eş zamanlı kardiyak ameliyat ile birlikte veya tek başına mitral kapak onarımı yapılan toplam 421 ardışık hasta (266 erkek, 155 kadın; ort. yaş 53.1±15.6 yıl; dağılım, 5-89 yıl) retrospektif olarak incelendi. Tüm ameliyat öncesi, sırası ve sonrası veriler toplandı. Ekokardiyografik incelemeler taburculukta ve takip sırasında yapıldı. Kaplan-Meier analizi genel sağkalım ve rezidüel ciddi mitral yetmezlik, endokardit ve tekrar ameliyatsız sağkalım oranlarının tahmininde kullanıldı.

Bulgular: Ortalama takip süresi 58.9±35.1 ay idi. Hastaların 12"si (%2.8) daha önce kalp ameliyatı geçirmişti. En yaygın patoloji 265 hastada (%62.9) dejeneratif hastalık idi. Onarım teknikleri ring anüloplasti (n=366, %86.9), yapay korda implantasyonu (n=185, %44) ve komissürotomi (n=38, %9) idi. Genel olarak hastane mortalitesi %1.2 (n=5) idi. Taburculuk öncesinde ekokardiyografide hastaların %64.9"unda (n=270) mitral yetmezlik izlenmedi veya önemsiz mitral yetmezlik izlendi ve hastaların %34.85"inde (n=145) hafif mitral yetmezlik izlendi. Ameliyat sonrası geç dönemde, transtorasik ekokardiyografide 23 hastada (%5.7) orta dereceli ve 11 hastada (%2.7) ciddi mitral yetmezlik izlendi. Ortalama geç sağkalım, endokardit, yeniden ameliyat ve tekrarlayan ciddi mitral yetmezlikten bağımsızlık oranı sırasıyla %92±0.03, %98.5±0.07, %98.1±0.01 ve %94.7±0.02 idi.

Sonuç: Çalışma sonuçlarımız mitral kapak onarımının deneyimli merkezlerde uzun dönem olumlu sonuçlar ile ilişkili olarak, güvenli ve etkin bir yöntem olduğunu göstermektedir.