Çalışma planı: Bu çalışmada toplam 40 adet dişi Sprague-Dawley cinsi sıçan kullanıldı. Sıçanlar eşit olarak, kontrol, alfa lipoik asit, metilprednizolon ve sukralfat gruplarına ayrıldı (n=10). Gruplar %10"luk pH:12 sodyum hidroksit kullanılarak, korozif özofagus yanığı oluşturuldu. Kontrol grubuna tedavi uygulanmaz iken, her gruba kendi tedavileri verildi. Tedaviye sakrifiye edildikleri sekizinci güne kadar düzenli olarak devam edildi. Korozif özofagus yanık hatları çıkarıldı ve doku kesitleri hematoksilen ve eozin ile boyandı.

Bulgular: Alfa lipoik asit ile tedavi edilen grupta oluşan ülserasyon açısından görülen fark, diğer gruplar ile karşılaştırıldığında, anlamlı idi. En iyi tam epitelizasyon ve tam re-epitelizasyon alfa lipoik asit grubunda izlendi. Tam re-epitelizasyon kontrol ve methylprednisolone grubunda en az (sırasıyla, %42.9 ve %12.5), en iyi alfa lipoik asit grubunda (%77.8) olması ile gruplar arasındaki fark anlamlıydı. Ülserasyon ve re-epitelizasyon açısından alfa lipoik asit grubunda yakın değerler izlendi. En önemli fark, bu dönemde sukralfat grubundaki enflamasyon düzeylerinin diğer gruplara kıyasla daha düşük ve daha iyi olması idi. Alfa lipoik asit grubunda glutatyon düzeyinin anlamlı olarak yüksek olduğu ve doku hidroksiprolin düzeyini düşürdüğü belirlendi.

Sonuç: Alfa lipoik asit sıçanlarda özofagus ülserasyonunu, enflamasyonun şiddetini ve prevalansını, fibrozisin şiddetini ve prevalansını azaltır, kan glutatyon düzeyini yükselterek doku hasarını azaltır ve aynı zamanda korozif özofagus yanığında striktürü azaltır.