Çalışma planı: Çalışmaya bir tıp fakültesi hastanesinin kalp damar cerrahisi YBÜ'sünde yatan 55 hasta dahil edildi. Çalışma verileri Mart 2008 - Nisan 2009 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, YBÜ'de konfüzyon değerlendirme yöntemi, Glaskow koma skalası (GKS), Richmond ajitasyon sedasyon skalası (RASS), akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi (APACHE II) ve basitleştirilmiş tedavi yaklaşımları skorlama sistemi (TISS-28) ile toplandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U-testi kullanıldı.

Bulgular: Hastaların %18.2'sinde (n=10) deliryum gelişti. Deliryum gelişen hastaların %80'i hipoaktif tipti. Yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanları deliryum gelişen grupta artış gösterdi. Deliryum gelişen hastaların mortalite hızı, deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksekti. Bununla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Deliryum gelişen hastalarda YBÜ'de yatış süresi daha uzundu.

Sonuç: Deliryum, kalp damar cerrahisi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık görülen bir patolojidir ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Bu nedenle hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir.