Çalışma planı: Bu klinik çalışmaya, mitral tamir uygulanan ardışık ilk 100 hasta (46 erkek, 54 kadın; ort. yaş 52.1±15.5 yıl; dağılım 16-77 yıl) dahil edildi. Patolojiler romatizmal (n=44), iskemik (n=30), miksomatöz (n=29) ve korda rüptürü (n=7) idi. Mitral anüloplasti halkası rutin olarak kullanıldı. Hastaların %79’una eş zamanlı işlemler uygulandı; koroner arter baypas greftleme (n=35) ve triküspid halka anüloplasti (n=34). Ameliyat sonrası komplikasyonlar kaydedildi. Ekokardiyografik incelemeler taburcu sırasında ve klinik takip sürecinde yapıldı. Kaplan-Meier analizi genel sağkalım ve rezidüel ciddi MY, tromboembolizasyon, endokardit ve tekrar ameliyatsız sağkalım oranlarının tahmininde kullanıldı.

Bulgular: Düşük kardiyak debi ve sepsis nedeniyle beş hastada erken (30 gün) mortalite gelişti. Taburculuk sırasında ekokardiyografi ile hastaların %59.5’inde eser/hiç MY, %30.8’inde hafif MY ve %5.3’ünde orta MY saptandı. Ortalama takip süresi, 94 hasta için 22.7±5.8 aydı. Takip döneminde transtorasik ekokardiyografide %96.6 hastada hafif MY izlendi. Sadece iki hastada (%2.1) endokardit ve iskemiye bağlı ciddi MY saptandı. Ortalama sol ventrikül sistol (p=0.01) ve diyastol sonu (p<0.05) çaplarında ameliyat sonrasında azalma görüldü. Kaplan-Meier analizi ile sağkalım, rezidüel ciddi MY, tromboembolizasyon, endokardit, MY nüksü ve tekrar ameliyatsız sağkalım oranları ameliyat sonrası 30 ay için sırasıyla; %94.0±2.3, %96.9±2.2, %98.4±1.5, %98.9±1.1, %96.9±2.2 ve %98.9±1.1 idi.

Sonuç: Mitral kapak tamiri farklı kapak patolojileri ve karmaşık lezyonların tedavisinde başarılı ve etkin bir yöntemdir.