Günümüzde akciğer nakli daha iyi uzun dönem sağkalım sonuçları ile son dönem akciğer parankiminin ve vasküler hastalıkların standart tedavi seçeneklerinden biri olarak kabul edilir. Akciğer nakli azalan sıklık sırası ile amfizem, kistik fibroz, pulmoner fibroz, pulmoner arteriyel hipertansiyon, bronşektazi, sarkoidoz, retransplant (obliteratif bronşiyolit) ve konnektif doku hastalığı gibi tedaviye yanıt vermeyen son dönem akciğer hastalıklarında sağkalım avantajı sağlayan bir tedavi yöntemi olmuştur. Kardiyak ve hemodinamik sistem desteklerindeki teknolojik ilerleme ve pulmoner vasküler fizyoloji ve immünsüpresif tedavideki gelişmelerle birlikte, akciğer naklinin erken dönem sağkalım oranları ilk üç ay ve 12 ay için sırasıyla %87 ve %78, uzun dönem sağkalım oranları ise üç, beş ve 10 yıl için sırasıyla %62, %50 ve %26 olarak hesaplanmıştır. En önemli sağkalım avantajı iki taraflı akciğer naklinde kronik obstrüktif akciğer hastalığı, alfa-1 antitripsin eksikliği ve kistik fibrozis hastalarında ve tek akciğer naklinde ise idiyopatik pulmoner fibrozis hastalarında tanımlanmıştır.

Keywords : Kronik obstrüktif akciğer hastalığı; komplikasyon; endikasyon; akciğer nakli; sağkalım