Çalışma planı: Ocak 2013 - Ocak 2018 tarihleri arasında protez kapak endokarditi nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen toplam 21 hasta (6 erkek, 15 kadın; ort. yaş 58.9±12.6 yıl; dağılım, 33-79 yıl) retrospektif olarak incelendi. Cerrahi endikasyonlar antibiyotik tedavisinden sonra yedi günden uzun süren inatçı ateş, medikal tedaviye dirençli konjestif kalp yetmezliği, ekokardiyografide 1 cm"den büyük vejetasyon, fungal endokardit, ciddi valvüler kaçak ve valvüler disfonksiyon varlığı ve stafilokok protez kapak endokarditi idi.

Bulgular: Beş hastaya daha önce aort kapak replasmanı yapılmıştı ve aort protezlerinin üçü yeniden değiştirilmişti. İki hastada beraberinde nativ mitral kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. On üç hastaya daha önce mitral kapak replasmanı yapılmıştı ve mitral protezlerin 12"si yeniden değiştirilmişti. Bir hastada beraberinde nativ aort kapak endokarditi olup, çift kapak replasmanı yapıldı. Üç hastaya daha önce aort kapak replasmanı + mitral kapak replasmanı yapılmıştı. İki hastaya mitral kapak endokarditi tanısı kondu ve bu hastalarda yalnızca mitral kapak yeniden değiştirildi. Diğer hastada iki kapakta da endokardit vardı ve çift kapak replasmanı yapıldı. İlk ameliyattan endokardit gelişimine kadar geçen ortalama süre 7.3±5.7 yıl idi. Kaybedilen beş hastanın ikisi çoklu organ yetmezliğine, biri düşük kalp debisine, biri pnömoniye ve biri de solunum yetmezliğine bağlı olarak kaybedildi.

Sonuç: Olumlu cerrahi sonuç elde etmek için enfekte dokuların radikal rezeksiyonu önemlidir. Öncesinde çift kapak replasmanı yapılmış hastalarda yalnızca enfekte olan kapağın değiştirilmesi tercih edilebilir. Yeniden yapılan replasman işlemlerinde mekanik kapaklar veya biyoprotezler tercih edilebilir.