İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü’nde Temmuz 1987 ve Şubat 1994 tarihleri arasında, yaşları 5 gün ve 34 yıl arasında değişen (ort. 10.5), 30 cTGA olgusundan cerrahi tedavi uygulanmıştır. Bunlardan 26’sında, mevcut intrakardiyak ek patolojilere tam düzeltme yapılmıştır. 18 hastada ek patoloji olarak ventriküler septel defekt (VSD) ve pulmoner stenoz (PS) mevcuttu. Bu hastalardan 4’ünde, pulmoner stenoz (PS) valvotomi ile giderilirken, 9 hastaya pulmoner anuler hipoplazi nedeniyle ekstrakardiak konduit kullanıldı, 1 hastada da yetersizlik gösteren sol A-V kapak yetmezliği bulunan 5 hastadan 3’ünde kapak replasmanı yapılırken, 1 hastada aort yetmezliği nedeni ile ayrıca aort kapak replesmanı (AKR) yapılmıştır. 1 hastada fonksiyonel sağ ventrikül hipoplazi bulunması sebebi ile Fontan prosedürü uygulanmıştır. Atrial Septal Defekt (ASD) ve PS bulunan 3 hastadan 1’i ekstrakardiak konduit gerektirmiştir. 5 yaşın altındaki 4 hastada ise palyatif girişimde bulunulmuştur. (3 hastada Mob.B-T Shunt, 1 hastada santral shunt). Ekstakardiak kodüit kullanılan hastalarda kapaksız sentetik greftler kullanılmıştır. Postoperatif erken dönemde 3 hasta düşük kardiak output nedeniyle kaybedilmiştir (erken mort. %10). Postoperatif 4 hastada, atrioventriküler tam blok nedeni ile kalıcı pacemaker yerleştirilmiş, bunlardan 1’i daha sonra geç dönemde exitus olmuştur. Polikliniğimizde düzemli aralıklarla kontrol edilen diğer hastalar, class I ve II fonksiyonel kapasiteye sahip olup, ekstrakardiakkondüit kullanılan hastalarda transkondüit gradientleri ekokardiografik veya kateterizasyon ile takip edilmektedir.

Sonuç olarak, intrakardiak ek patolojiler gösteren c-TGA olgularında, VSD morfolojisi, A-V kapak fonksiyonları, ventrikül morfolojisi ve sol ventrikül çıkım yolu darlığı (LVOTO), seçilerek cerrahi metodun belirlenmesinden en önemli unsurlardır. Tam düzeltme uygulanan hastaya, klinik takipler, kondüit stenozu, sistemik ventrikül disfonksiyonu ve geç A-V tam blok dikkate alınarak özenle yapılmalıdır. Kliniğimizde, 5 yaşın altında ekstrakardiak kondüit gerektiren hastalarda, reoperasyon riski gözönüne alınarak palyatif girişimler tercih edilmektedir.