Çalışma planı: Çalışmaya Ocak 2008 - Aralık 2008 ile Nisan 2010 - Mart 2012 tarihleri arasında kliniğimizde spontan pnömotoraks tanısı konulan toplam 95 hasta (87 erkek, 8 kadın; ort. yaş 36.7±16.7 yıl, dağılım 16-78 yıl) dahil edildi. Hastaların klinik özellikleri ve hastaneye başvuru günleri geriye dönük olarak incelendi. Hastaların hastaneye başvuru günü, spontan pnömotoraks oluş günü olarak kabul edildi. Altmış yedi hastada primer spontan pnömotoraks, 28 hastada ise sekonder spontan pnömotoraks var idi. Çalışma dönemine ait meteorolojik veriler Kahramanmaraş Meteoroloji Genel Müdürlüğü’nden alındı. Spontan pnömotoraks saptanan ve saptanmayan günlerdeki meteorolojik veriler karşılaştırılarak, spontan pnömotoraks oluşumunun meteorolojik değişiklikler ile ilişkisi incelendi.

Bulgular: Çalışma döneminde en fazla hastanın sonbahar (%31.6), en az hastanın ise ilkbahar (%12.6) mevsiminde başvurduğu gözlendi. En fazla hastanın Eylül ve Şubat aylarında, en az hastanın ise Nisan ayında görüldüğü saptandı. Spontan pnömotoraks saptanan günlerle spontan pnömotoraks saptanmayan günler arasında ortalama atmosferik basınç, sıcaklık, rüzgar hızı ve yağış miktarı arasında anlamlı fark yok idi. Nem oranı spontan pnömotoraks görülen günlerde daha düşük idi; ancak bu fark anlamlı değil idi. Gün içerisindeki maksimum-minimum nem farkı, spontan pnömotorakslı günlerde daha fazla idi ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0.011).

Sonuç: Bu çalışma havadaki nem oranın gün içindeki değişiminin fazla olduğu günlerde spontan pnömotoraks oluşma riskinin artabileceğini gösterdi.