Çalışma planı: 1 Nisan 2020 - 31 Ocak 2022 tarihleri arasında COVID-19 ile ilişkili akut solunum sıkıntısı sendromu nedeniyle ekstrakorporeal membran oksijenasyon uygulanan ve antikoagülasyon için bivalirudin ve aspirin verilen toplam 52 erişkin hasta (32 erkek, 20 kadın; ort. yaş: 44.5±11.5 years; dağılım, 21-71 yıl) retrospektif olarak incelendi. Ekstrakorporeal membran oksijenasyonunun ilk 10 günü süresince bivalirudin dozu, aktive parsiyel tromboplastin zamanı, aktive pıhtılaşma zamanı ve majör kanama olayları ve hasta ve/veya ECMO-devre trombozları kaydedildi.
Bulgular: Günlük ortalama bivalirudin dozu 0.03-0.04 mg/kg/saat olup, 10 günlük ortalama doz 0.036 mg/kg/saat idi. Uygulamanın 10 günlük süresince ortalama aktive parsiyel tromboplastin zamanı 49.1±6.9 sn. idi. Aktive parsiyel tromboplastin zamanının hedef aralıkta bulunduğu zaman yüzdesi ilk 24 saatte 33.1±31.1%, uygulamanın 10 günlük süresince ise 58.9±20.1% idi. Ortalama günlük aktive pıhtılaşma zamanı, ilk üç gün içinde hedef aralığın altındaydı; ancak sonraki günlerde hedef aralıkta kaldı. Uygulamanın ilk 10 günü içinde, mortalite görülmedi. Majör kanama 11 hastada (%21.1) ve devre trombozu üç hastada (%5.8) gözlendi.
Sonuç: COVID-19 ile ilişkili akut solunum sıkıntısı sendromu nedeniyle ekstrakorporeal membran oksijenasyonu uygulanan hastalarda, uygulamanın ilk 10 günü içinde 0.03-0.04 mg/kg/saat dozunda bivalirudin 45-60 saniyelik hedef antikoagülasyon değerlerini sağladı. Bu kombinasyon, literatür verileriyle karşılaştırıldığında, benzer majör kanama oranı, ancak daha düşük devre trombozu oranı ile ilişkiliydi.